បទសម្ភាសន៍ទៅលើជនជាតិជប៉ុនដែលធ្វើការជាមួយអ្នកមើលថែទាំជនជាតិបរទេស①

សូមមើលរួមគ្នាជាមួយវីដេអូសម្ភាសន៍ជាក់ស្ដែង

លើកនេះយើងសូមណែនាំនូវកម្រងកិច្ចសម្ភាសន៍ទៅលើបុគ្គលិកជនជាតិជប៉ុនដែលធ្វើការនៅមណ្ឌលជាមួយគ្នានឹងជនបរទេសមកពីប្រទេសនីមួយៗ។ សូមមើលរួមគ្នាជាមួយវីដេអូសម្ភាសន៍។

〇លោកស្រីអ៊ីហ្ស៊ុមីដែលធ្វើការជាមួយកញ្ញាអាយុ មកពីប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី នៅខេត្តអុកាយ៉ាម៉ា

〇លោកអ៊ុជិដែលធ្វើការជាមួយកញ្ញាលីន និងកញ្ញាហួយ មកពីប្រទេសវៀតណាម នៅហុកកៃដូ

〇លោកស្រីអុហ្គុរ៉ាដែលធ្វើការជាមួយកញ្ញាមឿន និងលោករី មកពីប្រទេសកម្ពុជា នៅហុកកៃដូ

〇លោកគីណុស៊ីតាដែលធ្វើការជាមួយកញ្ញាស្តេឡា និងកញ្ញាឡាវើលី មកពីប្រទេសហ្វីលីពីន នៅខេត្តណាហ្កាណុ

 

ក្រោយពីបានធ្វើការជាមួយបុគ្គលិកជនជាតិបរទេសរួចមក សូមប្រាប់ពីចំណុចដែលមានអារម្មណ៍ថាវិជ្ជមាន។

(លោកស្រីអ៊ីហ្ស៊ុមី) ខាងអ្នកបង្រៀនអាចត្រឡប់ទៅរកប្រភពដើមវិញបាន។ គឺត្រង់កន្លែងដែលឃើញឥរិយាបថខំប្រឹងធ្វើការ និងខ្នះខ្នែងចង់រៀនរបស់គេ ធ្វើឱ្យយើងគិតថាយើងត្រូវតែខំប្រឹងដែរ។

(លោកអ៊ុជិ) កម្លាំងចិត្តក្នុងការធ្វើការងារ អាកប្បកិរិយា និងឥរិយាបថក្នុងការខ្នះខ្នែងខំប្រឹងរៀនសូត្ររបស់គេ ជះឥទ្ធិពលវិជ្ជមានទៅលើបុគ្គលិកជនជាតិជប៉ុន ហើយក៏នាំទៅរកការជំរុញឱ្យខិតខំផងដែរ។

(លោកស្រីអុហ្គុរ៉ា) ខ្ញុំគិតថាវាធ្វើឱ្យមានការច្នៃប្រឌិតក្នុងការឆ្លើយតបឱ្យងាយយល់។

(លោកគីណុស៊ីតា) យើងកម្រមានឱកាសបានរៀនភាសាបរទេស ជាពិសេសភាសាអង់គ្លេស ហេតុដូច្នេះហើយពេលដែលយើងអាចសួរដោយមិនទើសទាល់បានថា”ភាសាជប៉ុននេះបើនិយាយជាអង់គ្លេសថាម៉េច?” ហើយបានទទួលចម្លើយនោះគឺវាពិសេសណាស់។ ភាសាជប៉ុនគាត់ក៏ពូកែ ក៏អាចធ្វើឱ្យយើងរៀនបានខ្លះៗដែរ។

 

តើបុគ្គលិកជនជាតិជប៉ុនធ្វើការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយបុគ្គលិកជនបរទេសយ៉ាងដូចម្ដេច? បើមានចំណុចប្រុងប្រយ័ត្នជាដើមសូមជួយប្រាប់ផង។

(លោកស្រីអ៊ីហ្ស៊ុមី) យើងព្យាយាមគិតក្នុងចិត្តថានិយាយដោយប្រើភាសាជប៉ុនងាយយល់។ យើងក៏ប្រើកាយវិការ រូបភាព ភាសាអង់គ្លេសផងដែរ។ យើងព្យាយាមនិយាយមួយៗ។

(លោកអ៊ុជិ) យើងព្យាយាមស្ដាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ និងនិយាយមួយៗ ដោយមិនភ្លេចញញឹម។

(លោកស្រីអុហ្គុរ៉ា) ខ្ញុំ​គិត​ថា​គេ​មានឱកាស​ជជែក​គ្នា​និង​យល់ពី​គ្នា​ទៅវិញទៅមក ដោយ​សួរ​​ថា”​តើ​នៅកម្ពុជា​យ៉ាង​ណាដែរ?” ទាក់ទងនឹងព្រឹត្តិការណ៍​និង​ប្រធាន​បទ​នៅ​ពេល​នោះ។

(លោកគីណុស៊ីតា) ចំណុចដែលខ្ញុំប្រុងប្រយ័ត្នគឺព្យាយាមកុំប្រើអក្សរកាន់ជិនៅពេលប្រាប់ដោយសរសេរ បើជាភាសាជប៉ុនគឺព្យាយាមប្រាប់ដោយប្រើអក្សរហ៊ីរ៉ាហ្កាណា និងអក្សរកាតាកាណា។ នៅក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងដោយសន្ទនាគឺគ្មានបញ្ហាអ្វីទេ ដោយសារពួកគាត់អាចទំនាក់ទំនងជាមួយយើងជាជនជាតិជប៉ុនបានធម្មតា គឺគ្មានការប្រុងប្រយ័ត្នពិសេសទេ។

 

ប្រសិនបើមានសាច់រឿងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ទាក់ទងនឹងស្ថានភាពពេលធ្វើការរបស់ជនបរទេស ឬក្នុងពេលប្រាស្រ័យទាក់ទងធម្មតា សូមជួយប្រាប់ផង។

(លោកស្រីអ៊ីហ្ស៊ុមី) ទិដ្ឋភាពដែលគេមកពីបរទេសមិនសូវចេះភាសាជប៉ុន​ ហើយខំប្រឹងនិយាយទៅរកអ្នកស្នាក់នៅ និងឥរិយាបថខ្នះខ្នែងខំប្រឹងធ្វើការដោយខ្លួនឯងគឺគួរឱ្យសរសើរ។ ឥរិយាបថចង់ដឹងវប្បធម៌ជប៉ុន ដូចជាស្លៀកពាក់សម្លៀកបំពាក់យូកាតាជប៉ុន ហើយសប្បាយចិត្តគឺគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។

(លោកអ៊ុជិ) ទោះបីក្រោមក្រសែភ្នែកយើងជាជនជាតិជប៉ុនក៏ដោយ ទិដ្ឋភាពដែលគេអង្គុយជាមួយអ្នកស្នាក់នៅលើសាឡុងញ៉ាំតែ ឬនិយាយគ្នាគឺជាទិដ្ឋភាពដ៏កក់ក្ដៅ។ គឺដូចជាយាយនិងចៅកំពុងនិយាយគ្នាយ៉ាងសប្បាយរីករាយ។

(លោកស្រីអុហ្គុរ៉ា) គឺការធ្វើពិធីជប់លៀងរាំរបាំប្រទេសកម្ពុជានៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍កម្មវិធីខែ5។ អ្នកទាំងអស់គ្នាក៏សប្បាយរីករាយ ហើយគាត់ក៏ទទួលបានទំនុកចិត្តផងដែរថាអាចធ្វើអ្វីមួយបាន។

(លោកគីណុស៊ីតា) ខ្ញុំមានចំណាប់អារម្មណ៍ថាគាត់តែងតែញញឹមរួសរាយ អាចប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយអ្នកស្នាក់នៅបានយ៉ាងទន់ភ្លន់។ មិនត្រឹមតែជាមួយអ្នកស្នាក់នៅទេ ជាមួយយើងក៏គេប្រាស្រ័យទាក់ទងដោយទន់ភ្លន់ដូចគ្នា ហើយខ្ញុំតែងសរសើរដែលគាត់អាចធ្វើបានយ៉ាងទន់ភ្លន់ដូច្នេះ។ ម្យ៉ាងទៀតទោះក្នុងស្ថានភាពលំបាកយ៉ាងណាគាត់មិនបង្ហាញទឹកមុខលំបាក ហើយយើងឃើញថាគាត់ខំប្រឹងធ្វើ ចំណុចនេះគឺខ្ញុំអាចរៀនសូត្រតាមបាន។

 

តើមានពាក្យ និងប្រតិកម្មពីអ្នកស្នាក់នៅមណ្ឌលទៅលើបុគ្គលិកជនជាតិបរទេសបែបណាដែរ?

(លោកស្រីអ៊ីហ្ស៊ុមី) ពីដំបូងមើលទៅដូចជាពិបាកចាំឈ្មោះនិងមុខ ប៉ុន្តែនៅពេលចាំហើយ អ្នកស្នាក់នៅខ្លះហៅឈ្មោះ ហើយពឹងពាក់ផងដែរ។ ប្រហែលជាឥរិយាបថខំប្រឹងធ្វើការនោះមើលទៅគួរឱ្យស្រលាញ់ហើយ។

(លោកអ៊ុជិ) យោងលើទិដ្ឋភាពខំប្រឹងធ្វើការរបស់គេ ខ្ញុំឮពាក្យរបស់អ្នកស្នាក់នៅដូចជាថា៖ ”ខំប្រឹងធ្វើការណាស់” “ពិតជាប្រឹងប្រែងណាស់” “ស្នាមញញឹមល្អណាស់” ។ល។

(លោកស្រីអុហ្គុរ៉ា) ខ្ញុំគិតថាប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថារួសរាយដូចជាចៅរបស់ខ្លួន។ គឺ“មេនកុយនេ”។ (“មេនកុយ” គឺជាភាសាតំបន់ហុកកៃដូដែលមានន័យថាគួរឱ្យស្រលាញ់)

(លោកគីណុស៊ីតា) គឺគ្មានប្រតិកម្មមិនល្អអ្វីទេ។ គឺដូចជាប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្សស្រីជនជាតិជប៉ុនដែរ មានអារម្មណ៍ថាគេចាត់ទុកគាត់ជាបុគ្គលិករបស់យើងម្នាក់។